تحلیل انتقادی بر تفسیر ریچارد رورتی از رابطه میان خود و جهان

در این مقاله، به تحلیل انتقادی از تفسیر رورتی از رابطة نفس یا خود با جهان پرداخته شده است. رورتی به سه مدل از رابطة بین نفس و جهان قائل است. در مدل اول، هم خود و هم جهان، هر یک به دو لایه تقسیم شده­اند. در مدل دوم، نفس نسبت به جهان چند لایه و پیچیده شده و در مقابل، جهان چیزی بیش از اتم­ها و خلأ که تابع قوانین مکانیکی است نیست. گر چه در مدل­های اول و دوم، بین جهان و خود روابطی از جمله رابطة بازنمایی برقرار است ولی در مدل سوم، دیگر جهان واقعیتی نیست که باید بازنمایی شود؛ بلکه چیزی جز همان محیط پیرامونی نیست که با آن فقط رابطة علّی داریم نه رابطة بازنمایی. در این تفسیر، رورتی سعی دارد از تفسیر واقع­گرایانه و ثنویت­گرایانه مدرن از نوع دکارتی- کانتی بپرهیزد ولی گاهی از همان تفکّر واقع­گرایانه­ای استفاده می­کند که درصدد ردّ آن است. در این مقاله سعی شده است با تشریح رابطة خود و جهان، به این جنبه از تفکر رورتی که رنگ و بوی واقع­گرایانه دارد اشاره شود.